Dag 11 - 3 nov

Toen we in ieder in ons eigen bed met klamboe gingen liggen en zonder een vorm van ventilatie zoals een fan of airco, hadden we er een hard hoofd in. Maar met niets over je heen en rustig blijven liggen reguleert het lichaam zich. Het is dan pikkedonker buiten en je hoort vrij veel en soms hard tal van jungle geluiden, die we niet kunnen thuisbrengen. Wat te denken van een lang gerekt geluid zoals een cirkelzaag. Dat blijkt dan een soort sprinkhaan te zijn met een waterblaas. Als die blaas leeg is sterft hij.
Maar we vallen in slaap en door gerommel rond half 7 worden we gewekt. Er is een thermoskan met warm water, thee en koffiepoeder neergezet. Ik draai mij om maar Veer gaat buiten op de veranda zitten en maakt wat spooky foto’s van de rivier waar nu waterdamp boven hangt.
Het douchen is nu erg koud want het is natuurlijk nog steeds rivierwater en de temperatuur van de omgeving is nog lekker. Prima ontbijt met vers gebakken broodjes die per boot van de overkant worden opgevoerd. We hebben hier ook echte filterkoffie i.p.v. Nescafé.

Om 09.00 uur gaan we naar de overkant voor een wandeling door het dorpje. Geen foto’s van personen maken als ze het niet willen. We zien het schooltje en twee docenten. Ze wonen in mooiere huizen en zijn beter gekleed. Maar misschien komen ze wel uit Paramaribo.
We zien veel kinderen voor wie wij een leuke afwisseling vormen. Ze dagen ook een beetje uit. Verder veel vrouwen en nauwelijks mannen. Die liggen of te slapen of ze zijn naar Atjoni drie uur varen voor een vrachtje of in Frans Guyana. Meisjes zijn hier erg jong als ze al kinderen krijgen en de vader is er niet altijd meer. Dan gaan de kinderen naar oma, want de moedertjes moet wat geld verdienen. Onze gids Simon van een ander dorpjes laat ons veel zien ook zijn uitleg over de planten en bessen die allemaal worden gegeten. We zien verschillende soorten hutjes van armoedig tot geheel van hard hout.
In dit dorp wordt duidelijk dat de authentieke marroncultuur aan het veranderen is. In plaats van palmbladeren als dakbedekking wordt er tegenwoordig ook voor golfplaten gekozen; er zijn zelfs al huisjes met een betonnen vloer. De huisjes zijn erg klein, maar het leven speelt zich vooral buiten af. Sommige vrouwen kijken verlegen om een hoekje, anderen willen graag op de foto. Men denkt namelijk dat bij het nemen van een foto een stukje van hun ziel in het fototoestel terechtkomt en door ons wordt meegenomen.
Rond half 12 gaan we weer terug. We nemen een bakje koffie en om 13.00 uur krijgen we een warme lunch. Voor mij hoeft dat niet dus neem ik maar heel weinig en het meeste geheel niet. Bij hij natafelen nemen Harry en ik een bier. Parboreren zoals ze dat hier noemen.
Daarna hebben we de middag vrij. Nu eens lekker niets doen want je kan geen kant uit. Het is hier dan op zijn heetst. Veer gaat in de hangmat op de veranda wat lezen. Ik vind er een in de hoek van de open lounge. Toto een uur of half 5 en dan wachten met een biertje tot de zon ondergaat en kijken naar het bootjesverkeer. Het leven is zo slecht nog niet als niets moet.
Na de weer overvloedige maaltijd waar veel van overblijft omdat twee keer warm en niets doen geen honger gevoel geeft, gaan we met z’n vijven in het donker de boot in om alligators te spotten, Heerlijke temperatuur. Paar lichtbundels speuren we de oevers af. We zien er een paar. Plots voel ik iets tegen mijn arm. Is er een sardientje in de boot gesprongen. Er zijn ook vuurvliegjes. Na een uur leggen we weer aan. We drinken nog een rum. Dan naar bed.