Dag 3 - 26 okt

6.00 uur. Vroeg maar zonder probleem staan we naast ons bed. Na het ontbijt geven we de koffer af en gaan we met de weekendtassen met inhoud voor twee overnachtingen de bus in. Met twee extra reizigers vertrekken voor een rit van ongeveer 2 uur. Prima wegen. Onderweg stoppen we eerst omdat Jef de lunch gaat kopen. Roti rollen. Halverwege nog even de benen strekken waarna we weer verder rijden. Eindbestemming is Galibi dat ligt in het noordoosten aan de monding van de Marowijnerivier. De rit met de bus gaat eerst naar Albina, waar we met de boot verder zullen reizen, is ca. 138 km. Vandaag varen we eerst een stuk om een kijkje nemen in Frans Guyana. We bezoeken de gevangenis In Saint Laurant waar Papillion gevangen heeft gezeten. We kennen het boek en de film, maar aanschouwen nu de ellende waarin hij heeft verkeerd. Cellen en cel blokken. Ik probeer me vooral een voorstelling te maken hoe het leven moet zijn geweest. Nauwgezet vertelt Jeff hoe de dagen daar in elkaar staken en welke gruwel de Fransen voor de gevangenen in petto hadden. Overleven daar was feitelijk geen optie. Of je kreeg de guillotine of je crepeerde. Na het bezoek vluchten we in onze poncho’s naar een tentje voor een cappuccino. Want een giga tropische bui zorgt voor veel nattigheid. Ik raak aan de praat met de eigenaar. Een halve Surinamer die in Amsterdam is geboren en met zijn moeder op tienjarige leeftijd naar Suriname is gegaan. Tijdens de burgeroorlog zijn ze naar de overkant gegaan voor veiligheid. Ze zijn niet meer teruggegaan naar Suriname en hij heeft een goed lopende lunchroom. Daarna met de boot 1.15 u varen naar Galibi. Leuke tocht in een soort sloep met veel spatwater. Eenmaal daar aangekomen laat in de middag de uitleg voor de komende dagen. Ik ga onthaasten op een ligstoel met een biertje en Veer maakt een strandwandeling waar ze met mooie foto’s terugkomt genomen bij een ondergaande zon.
Om 19.00 uur krijgen we de maaltijd eenvoudig maar goed. We blijven nog wat natafelen. Maar ik wil naar de bar die in een soort muziektent is. Het dorpje telt maar 900 inwoners en er is geen weg. Het zijn inheemsen, dus indianen maar ze spreken gewoon Nederlands. Als je een voorstelling wilt hebben moet je aan een accommodatie denken van een gebouw op een camping. De lokalen koken voor je. Om 22.00uur gaan we naar onze kamer want om 23.00 uur gaat het aggregaat uit. Er is verder geen elektriciteit dus aarde donker. We horen de rivier want hij kent getijden zo dicht bij de zee.