dag 1 - 24 okt

Om vijf uur loopt de wekker af. We gaan starten voor onze trip naar Suriname. Bus, trein om op tijd Schiphol te zijn. Na de bagage in de automaat te hebben gezet zien wij hem achter het gaas verdwijnen en hopen dat ze hun weg naar Suriname vinden. Want dat was bij de trip naar Argentinië niet het geval.

Met een uur vertraging – want het vliegtuig was te laat binnen gekomen, waarschijnlijk ook door bladeren op de rails - zetten we onze reis van 8 uur in. Prachtig weer boven de wolken en nauwelijks turbulentie. Dan verwonder ik mij ondanks mijn vele vlieguren telkens weer dat zo’n flatgebouw met over de 400 mensen aan boord zo stabiel en rustig de wereld over gaat. De service aan boord is weer prima. Echt zoals we van KLM gewend zijn. Twee keer een maaltijd die goed en smakelijk is. We vliegen de klok tegemoet en tegen vieren zet de gezagvoerder het gevaarte zachtjes aan de grond. Ik dacht dat het applaudisseren tot het verleden behoorde maar hij kreeg bijna twee open doekjes. Dadelijk komt hij nog buigend de cockpit uit dacht ik.

Zanderij zoals het officieel niet heet, is een vrij open plek dus die jumbo heeft alle ruimte om daar ergens te gaan staan. We moeten er wel aan alle kanten met trappen eruit. Mm erg warm 33 graden. Toen de hal in , helaas geen airco en maar 4 douane loketten. Dat duurt dus erg lang en ik zie meer mensen zweten, zelfs Surinamers maar dat zijn de echte niet want die wonen hier en niet in Nederland. Vera spoort mij aan om in het kleine rijtje van 60+ te gaan staan. Maar ik heb mijn trots.

Eenmaal er doorheen worden we buiten opgewacht door Anthony een goedlachse Suri zoals hij dat noemt. Ik schat rond de dertig. We gaan met een groep van 8 naar Paramaribo. Zo’n 1 ½ uur rijden. In de bus begint Tony al aan zijn verhaal. We zouden aanvankelijk met 6 gaan maar er bleken 2 mensen op het laatste moment te hebben geboekt. We doet zoiets in een opwelling. Nou gewoon als je een reis hebt geboekt bij Oad die dan omvalt. Het geld moeten ze nog wel terug krijgen.

In het hotel wordt onder het genot van een sapje de plannen doorgesproken. Daarna gaan Veer en ik met Tony naar een pinautomaat. In een keer veel geld. Jullie begrijpen na onze pinproblemen in Argentinië dat we even het hart vastgehouden, maar het lukt. We hebben wel nieuwe passen na dat avontuur van vorig jaar. We nemen afscheid en duiken een leuk terras op. Het is al donker buiten. Maar antimuggen kaarsen verlichten de boel voldoende. We nemen een Caipirinha (Ria!) en daarna nog twee. Ik heb wel wat trek, en neem een bord patat met vier Braziliaanse kipballen. (ja ik weet het , zo staan ze niet op de kaart en ja ik weet het een kip heeft geen ballen) Erg lekker maar van het sausje had ik moeten afblijven.

Rond 10 uur kuieren we terug naar het hotel en duiken meteen het bed in. Ik rechts en Veer links en Jet lag, in het midden. Zodat Veer vanaf 4uur wakker bleef….