Dag 6 - 29 okt

We ontbijten dus inmiddels weer in Eco Resort Inn. Om 8.30 uur bestelt Tony een taxi waar onze bagage in gaat. We lopen een kwartiertje naar de steiger waar nu een ander boot op ons wacht Groter en een kajuit. We hebben met z’n achten ruimte genoeg, kunnen nog op de voorplecht en op het dak. Binnen lijkt het de winkel van sinkel. Keukenblokje, Toilet koelboxen. Etc. Als we, nu onder leiding van bootsman Vincent de Surinamerivier afvaren, richting Riverbeach Resort Overbridge, zien we diverse grote schepen liggen, ook die liggen te verroesten. Tijdens deze vaartocht is er van alles te zien: de failliete Bruynzeelfabrieken, betonindustrie, de aardoliemaatschappij, de marinebasis, een visverwerkingsbedrijf en de bauxiethaven van Suralco. Maar ook luxe villa’s van industriëlen, politici en drugsbaronnen. De Suriname rivier is erg breed.
We doen als eerste Domburg aan, waar vooral Javanen wonen. Na de afschaffing van de slavernij gingen de meeste zwarte ex-slaven naar Paramaribo. Sommigen kopen een lunch en ik zie een gezellige vrouw met veel fruit. Ze maakt zelfs een Pompelmoen voor ons schoon als we bananen en wat maderijen kopen. De bananen zijn net lange gele eieren zo klein maar des te lekkerder. We lopen twee onverharde straten in om een indrukt te krijgen we de woonwijze op deze voormalige plantage. Ik zie een mooie bloem die ik ga fotograferen. Plotseling voelen ik een branderig gevoel aan mijn been en denk aan een plantje. Ik ben blijkbaar in een rode mierennest gaan staan. Mijn schoen en kuit zitten onder dat krioelend volk. Ze bijten venijnig. Een paar zaten er aan de rond van mijn bermuda. Waar ze naar op weg waren weet ik niet maar daar wil ik zeker niet gebeten worden. Het kost me aardig wat moeite om mijn been te ontdoen. Gelukkig heeft iemand een stick met spul dat ik erop kan smeren. De brand verdwijnt daarna redelijk snel. Na verloop van tijd kiezen we het ruime sop en varen verder.
We bezoeken Laarwijk, ook een plantage en een dorp waar veel Hindoestanen wonen. Onze plaatselijke gids is Rambo, een schriel ventje dat veel te vertellen heeft. Zijn hondje loopt mee, en wordt regelmatig teruggefloten in het Hindi. Hij laat ons van alles zien. Vruchten, mooie bloemen zoals de bokkenpoot. Hij vertelt honderd uit. De grond is uitgeput en de citrusbomen dragen nog maar weinig vrucht
Als we later weer weg varen worden we door een tropische regenbui overvallen. Maar er gaan wat zeil naar beneden. We hebben bier, lekkere vruchtenhapjes en vruchtenchips.
Uiteindelijk bereiken we rond 16.00 uur Overbridge. Het ligt vlakbij de plaats die de eerste nederzetting van de Inheemsen was die de kolonisten leerden kennen, Torarica genaamd. Het is een resort met bungalows. We installeren onze spullen in de kamer. Gaan daarna eten voor vanavond bestellen. Daarna verkennen Veer en ik het terrein. We zouden er kunnen zwemmen want er is een afscheiding gemaakt met een rand van netten die de Piranha’s buiten de deur houden. Maar overal staan borden om niet te eten mee te nemen in het water. Ook niet meet een bloedende wond het water in te gaan. Maar het zou veilig zijn. Veer heeft meteen gegeten en gedronken, als ze hoort dat een toerist wel eens z’n kleine teen is verloren. Het scheelt overgewicht op de terugreis probeer ik nog maar nee, we gaan niet zwemmen.
´s Avonds wordt er weer heerlijk gekookt voor ons! De rust en stilte hier wordt alleen onderbroken door het gezang van vogels en het kwaken van kikkers. Op de terugweg naar de cabana zien we horden padden groter dan een mannenvuist. Door de slagbui zijn ze uit de kreek gekomen.

Tenslotte voor diegenen die via deze site of whatsapp hebben gereageerd; bedankt. Altijd weer leuk te lezen dat we ook worden gevolgd.